تا ز شب بر مهت نقاب افتاد
سایه بالای آفتاب افتاد

در رخم تا بناز خنده زدی
نمکی بر دل کباب افتاد

مردم دیده را ز مژگانت
خار در جایگاه خواب افتاد

شیشه زان سر نهد بپای قدح
که حریف تنک شراب افتاد

در چمنها بنفشه بیتاب است
تا به زلف تو پیچ و تاب افتاد

گرد روی تو خط زنگاری
سبزه ای بر کنار آب افتاد

حاجت باده نیست شاهی را
که ز جام لبت خراب افتاد