ای دل ایام هجر شد بنیاد
رو، که مرگ نوت مبارک باد

دل سوزان من ز آه منست
چون چراغی نهاده در ره باد

آنچنانم بیاد تو مشغول
که فراموشیم برفت از یاد

مژده ده روزگار را، که گذشت
عیش پرویز و محنت فرهاد

سرو آزاد، بنده قد تست
ای غلام تو بنده و آزاد

گفتی: افتاد شاهی از نظرم
کاشکی اینچنین نمی افتاد