عید شد، خوبان بعزم مجلس و می میروند
دردمندان راه میپرسند و از پی میروند

گر بگشتی میرود، تنها خوشست آن آفتاب
قاصد جان من اند آنها که با وی میروند

چون گل و سنبل پریرویان ز آب و تاب می
طره ها آشفته و رخساره در خوی میروند

آنکه میرفتند با تکبیر و قامت، این زمان
بانوای ارغنون و ناله نی میروند

میرود شاهی ز کویت از دم سرد رقیب
بلبلان از بوستان در موسم دی میروند