هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر پایه‌ی مفاهیمی مانند حق‌شناسی، ذکر خداوند، بی‌اعتنایی به دنیا و وحدت وجود سروده شده است. شاعر از پیر مغان و دیر او یاد می‌کند و بر اهمیت ذکر خدا تأکید دارد. همچنین، از بی‌ثباتی دنیا و گذرا بودن ملک سلیمان سخن می‌گوید و مخاطب را به بی‌اعتنایی به غیر خدا دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و ادبی موجود در شعر نیاز به دانش پیش‌زمینه دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.
شمارهٔ ۱۴۵
ما حق شناس پیر مغانیم و دیر او
خالی نه ایم یک نفس از ذکر خیر او
می خور برغم دهر، که خون تو میخورند
کیوان دیر دور و مه زود سیر او
ساقی بیا که ملک سلیمان بباد رفت
خالی فضای دشت و در از وحش و طیر او
کس تهمت دویی ننهد آفتاب را
ای دل بدوز دیده غیرت ز غیر او
شاهی، ز پیر مکیده بستان پیاله ای
سرمست بگذر از در دیرینه دیر او
خالی نه ایم یک نفس از ذکر خیر او
می خور برغم دهر، که خون تو میخورند
کیوان دیر دور و مه زود سیر او
ساقی بیا که ملک سلیمان بباد رفت
خالی فضای دشت و در از وحش و طیر او
کس تهمت دویی ننهد آفتاب را
ای دل بدوز دیده غیرت ز غیر او
شاهی، ز پیر مکیده بستان پیاله ای
سرمست بگذر از در دیرینه دیر او
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
