ما حق شناس پیر مغانیم و دیر او
خالی نه ایم یک نفس از ذکر خیر او

می خور برغم دهر، که خون تو میخورند
کیوان دیر دور و مه زود سیر او

ساقی بیا که ملک سلیمان بباد رفت
خالی فضای دشت و در از وحش و طیر او

کس تهمت دویی ننهد آفتاب را
ای دل بدوز دیده غیرت ز غیر او

شاهی، ز پیر مکیده بستان پیاله ای
سرمست بگذر از در دیرینه دیر او