زهی روی تو روشن آفتابی
خطت بر لاله از سنبل نقابی

میانت را که میدیدیم و آن چشم
تو پنداری خیالی بود و خوابی

شراب عاشقی تا نوش کردم
بآسایش نخوردم دیگر آبی

غم زلف و رخت را شرح دادن
شبی باید دراز و ماهتابی

شبی در کلبه تاریک شاهی
قدم نه همچو گنجی در خرابی