شبی با صراحی چنین گفت شمع
که: ای هر شبی مجلس آرای دوست

ترا با چنین قدر پیش قدح
سجود دمادم بگو از چه روست

صراحی بدو گفت: نشنیده ای
تواضع ز گردن فرازان نکوست؟