ای کرمت نظم داده کار جهانرا
والی اقلیم جسم ساخته جانرا

داده شتاب و درنگ از ره حکمت
قدرت تو هیأت زمین و زمانرا

کرده گهر پاش و درفشان بطبیعت
از کرم ابر بهار و باد خزانرا

بهر شکار خرد ز غمزه و ابرو
داده بهر ماهروی تیر و کمانرا

در چمن گلشن وجود خلایق
کرده بسی جویبار آب روانرا

هر چه ازین پیش بود و باشد ازین پس
علم تو دانسته آشکار و نهانرا

می نرسد پا بر آستان جلالت
وقت سیاحت خیال و وهم و گمانرا

لطف تو معنی نهفته در دل آگاه
حکمت تو در زبان نهاده بیانرا

قدرت تو داده ترجمانی فکرت
ز اول فطرت سخن سرای زبانرا

مهر تو در سنگریزه های بدخشی
تعبیه کرده است داروی خفقانرا

از پی نظم امور عالم هستی
قوت اعطا و منع داده بنانرا

شهپر مرغان که از قبیل جماد است
صنع تو کرده است آلت طیرانرا

لطف تو کانرا نهایتی نه پدیدست
نظم معاش و معاد خلق جهانرا

از همه عالم گزیده بهر رسالت
راهبر ساکنان کون و مکانرا

شمع نبوت چراغ دوده آدم
احمد مرسل مثلث قمرانرا

ابن یمین است روز حشر و رکابش
تا که بتابد سوی بهشت عنانرا

«ابن یمین فَرومَدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir