زهی خجسته شبی کز درم نسیم سحر
بفرخی و سعادت بمن رسید خبر

که تاج دولت و دین سرور زمان و زمین
که بر زمین و زمان باد تا ابد سرور

خدایگان جهان آنکه با جلالت و قدر
نزاد مثل وی از مادر زمانه پسر

ستوده تاجوری خسروی شهنشاهی
که زیب و زینت گاهست و زیور افسر

بیمن طالع فیروز و فال سعد رسید
بمستقر سعادت قرین فتح و ظفر

ز فر مقدم میمونش گشت دار الملک
چو روضه ئی که بود چشمه ساراوکوثر

چو حال رجعت و کیفیت قدوم بگفت
بشارت دگرم داد باد جان پرور

چه گفت گفت که دارای ملک و داور دین
که دین و ملک بدو فرخ اندو نیک اختر

محیط مرکز جاه و جلال خواجه علی
که چون علی ابوطالب است نام آور

جهان جود که با طبعش آشنائی یافت
کرم چنانکه بود امتزاج شیر و شکر

بیافت از کرم کردگار عزوجل
هزارگونه فتوح اندرین ستوده سفر

ز هر چه داد خدایش ستوده تر آنست
که با هزار شکوه و جلال و زینت و فر

خجسته مسند بلقیس عهد را افتاد
بتختگاه سلیمان روزگار گذر

گذر مگوی که خورشید برج عصمت را
فلک بسایه ماه دو هفته داد مقر

چو یافت ابن یمین آگهی ز صورت حال
بر آن مبشر میمون بجای نقره و زر

ز بحر خاطر خویش آنچنان کزو آید
نثار کرد چو ابر بهار در و گهر

بقرنها نه همانا که اتفاق افتد
بدین سعادت و بهجت طراز شمس و قمر

بلطف خویش خدا تا ابد جدا مکناد
مر این دو اختر فرخنده راز یکدیگر

بحسن عشرت و بزم و نشاطشان همه وقت
زمانه باد ندیم وز زهره خنیاگر

هر آنچه خاطر ایشان ملول باشد از آن
چو حلقه باد ز خلوتسرایشان بر در