هوش مصنوعی:
این شعر به افرادی با فضیلت و دانش اشاره می‌کند که با وجود هنر و فضلشان، از حال مردم بی‌خبرند. شاعر بیان می‌کند که ثروت واقعی، دانش و بینش است، نه مال و زر. همچنین، او محرومیت خود را ناشی از کم‌همتی خود می‌داند نه بداقبالی یا دیگران.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق اخلاقی و اجتماعی در شعر وجود دارد که درک آن‌ها نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
شمارهٔ ٧٩
ای خرده شناسان که بانواع فضایل
ارباب شرف را چو شما راهبری نیست
حیف است که با این هنر و فضل شما را
از حال دل مردم دانا خبری نیست
سرمایه سودش چه کنی محنت و رنج است
گنجی که از او دولت صاحبنظری نیست
باوی سخن خوش بتوان گفت که او را
گر در کف احسان شما سیم و زری نیست
محرومی ما هم زگدا همتی ماست
ما را لگد از بخت خودست از دگری نیست
ارباب شرف را چو شما راهبری نیست
حیف است که با این هنر و فضل شما را
از حال دل مردم دانا خبری نیست
سرمایه سودش چه کنی محنت و رنج است
گنجی که از او دولت صاحبنظری نیست
باوی سخن خوش بتوان گفت که او را
گر در کف احسان شما سیم و زری نیست
محرومی ما هم زگدا همتی ماست
ما را لگد از بخت خودست از دگری نیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٧٨
گوهر بعدی:شمارهٔ ٨٠
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
