هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به مقایسه جوانی و پیری می‌پردازد و از قدرت و استحکام در جوانی (مانند سندان) و ضعف و ناتوانی در پیری (مانند دندان کهنه) سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که در جوانی قوی و مقاوم بوده، اما اکنون در پیری ضعیف شده و این تغییر طبیعی است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق فلسفی و تجربه‌محور در مورد پیری و جوانی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. این متن بیشتر مناسب افرادی است که توانایی تحلیل و درک مفاهیم انتزاعی را دارند.
شمارهٔ ١۵٢
گر چو سندان بود ترا دندان
چون کهن شد ز دردمندانست
در جوانی مرا چو سندان بود
آنچه دندان و وزن دندانست
وین زمانم که نوبت پیری است
ضعف دندان و وهن حمدانست
گر یکی ناتوان شود چه عجب
چند کارم کند نه سندانست
چون کهن شد ز دردمندانست
در جوانی مرا چو سندان بود
آنچه دندان و وزن دندانست
وین زمانم که نوبت پیری است
ضعف دندان و وهن حمدانست
گر یکی ناتوان شود چه عجب
چند کارم کند نه سندانست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ١۵١
گوهر بعدی:شمارهٔ ١۵٣
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
