۱۵۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ١۵٢

گر چو سندان بود ترا دندان
چون کهن شد ز دردمندانست

در جوانی مرا چو سندان بود
آنچه دندان و وزن دندانست

وین زمانم که نوبت پیری است
ضعف دندان و وهن حمدانست

گر یکی ناتوان شود چه عجب
چند کارم کند نه سندانست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ١۵١
گوهر بعدی:شمارهٔ ١۵٣
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.