با خرد گفتم ای مدبر کار
که بدانش چو تو نشان ندهند

چیست حکمت که از خزانه غیب
برگ کاهی به راستان ندهند

بخسیسان دهند نعمت و ناز
اهل دلرا بجان امان ندهند

آنچه با جاهلان سفله دهند
با بزرگان نکته دان ندهند

گنج و دولت دهند نادانرا
با هنر پیشه نیم نان ندهند

سفله بر صدر و اهل دانش را
بغلط ره بر آستان ندهند

گجروان را دهند خرمن ها
قوت یکشب به نیکوان ندهند

مگسان را دهند شکر و قند
با همایان جز استخوان ندهند

عقل گفت اینحدیث نشنیدی
هر که را این دهند آن ندهند