که داند که در وحدت و انزوا
چه آسایش جان بمن میرسد

گشاد است بر من ریاضی کز آن
خرد را نسیم سمن میرسد

دمادم لطیفی دگر نزد من
ز آزادگان ز من میرسد

رسد هر زمانم بدل دلبری
چو سروی که سوی چمن میرسد

بر او زیور عقده ای گران
ز عمان و ملک یمن میرسد

بقیمت بر اهل دانش چنان
که نقد روانش ثمن میرسد

معاشی بمن ز آسیای زبر
بلا زحمت کیل و من میرسد

نه من بر کسی منتی مینهم
نه بر من مشقت بمن میرسد

شد ابن یمین فارغ از خلق از آن
که رزقش چو سلوی و من میرسد