هوش مصنوعی: شاعر در این متن از آرامش و آسایشی که در وحدت و انزوا تجربه می‌کند سخن می‌گوید. او از موهبت‌های معنوی مانند دانش، خرد، عشق و رزق بی‌زحمت سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که از قید منّت و مشقت آزاد است. این متن بیانگر رضایت و قناعت شاعر از زندگی و تقدیر الهی است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.

شمارهٔ ٣٢۶

که داند که در وحدت و انزوا
چه آسایش جان بمن میرسد

گشاد است بر من ریاضی کز آن
خرد را نسیم سمن میرسد

دمادم لطیفی دگر نزد من
ز آزادگان ز من میرسد

رسد هر زمانم بدل دلبری
چو سروی که سوی چمن میرسد

بر او زیور عقده ای گران
ز عمان و ملک یمن میرسد

بقیمت بر اهل دانش چنان
که نقد روانش ثمن میرسد

معاشی بمن ز آسیای زبر
بلا زحمت کیل و من میرسد

نه من بر کسی منتی مینهم
نه بر من مشقت بمن میرسد

شد ابن یمین فارغ از خلق از آن
که رزقش چو سلوی و من میرسد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٣٢۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ٣٢٧
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.