هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که اگر گاهی کم به دیدار کسی می‌آید، باید مورد بخشش قرار گیرد، زیرا کسانی که زیاد دیده می‌شوند، دوری آن‌ها از خدا خواسته می‌شود. همچنین، شاعر به مثال باران اشاره می‌کند که وقتی پی در پی می‌بارد، مردم از آن خسته می‌شوند، اما وقتی نمی‌بارد، بارش را با دعا طلب می‌کنند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده‌تر مانند مقایسه‌ی دیدار با باران، برای کودکان ممکن است قابل درک نباشد.
شمارهٔ ٣۴۶
گر کم بدرت آیم معذور همی دارم
کانرا که بسی بینند هجرش ز خدا خواهند
باران چو پیاپی شد گردند ملول از وی
وانگه که نبارد هیچ وصلش بدعا خواهند
کانرا که بسی بینند هجرش ز خدا خواهند
باران چو پیاپی شد گردند ملول از وی
وانگه که نبارد هیچ وصلش بدعا خواهند
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٣۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ٣۴٧
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
