دیگر نروم بر در مخلوق ازین پس
آسیمه سری تا بکی امبارم ازین پس

جمعیت خاطر چو بود کنج خرابم
خرمتر ازین قبه مینای مقرنس

زین پس من و یاری که قدر است چو تیرم
از بار غمش گشت چو ابروی مقوس

منشور لطافت رخ آن کبک خرامست
طغرای وی از غالیه خطیست مطوس

سوگند بدان صانع قادر که بحکمت
کردست شفاخانه زنبور مسدس

کز نیک و بد کار جهان فارغ و فردم
المنته لله تعالی و تقدس