کسی کو ز غوغای فقر و نیاز
بغیر از جنابت نجوید مناص

گرش حاجت از تو نگردد روا
وز آن بینوائی نگردد خلاص

یقین دان که رونق ز بازار او
تو بردی و سیمش تو کردی رصاض

به بی آبی او را چو خون ریختی
براینند یکسر عوام و خواص

همی شاید او هم بتیغ زبان
ترا خون بریزد برسم قصاص