دختران ضمیر ابن یمین
همه چستند و چابک و چالاک

در پس پرده طبیعت خویش
آنچنانشان بپروریدم پاک

که اگر هم بدست نامحرم
افکندشان فلک ندارم باک

ببلاغت رسیده اند و کفو
نیست شوئی و من ازین غمناک

ور بدین خواجگان که کفو نیند
میدهمشان ز شومی افلاک

بره و رسم جاهلیتشان
کرده باشم بزندکی در خاک

حال ابناء روزگار اینست
نیتم نیست بعد ازین الاک

نزنم دم بشعر تا بزیم
جز باطرای خواجه لولاک