هوش مصنوعی:
شاعر از بی‌عدالتی روزگار شکایت می‌کند که افراد بی‌هنر به ثروت می‌رسند، در حالی که اهل هنر و فضیلت در رنج هستند. او همچنین از رفتارهای ناعاقلانه و دنیاپرستی برخی عاقلان انتقاد می‌کند و این وضعیت را ناشی از نبودن افراد بزرگوار می‌داند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات ادبی و فلسفی ممکن است برای خوانندگان جوان دشوار باشد.
شمارهٔ ۶٠۵
روزگاریست که بر خاطر ارباب هنر
از جفای فلک سفله ستم میبینم
و آنکسانرا که بمقدار جوی نیست هنر
بیشتر با زر و با سیم و درم میبینم
عاقلانی که شکافند بتاریکی موی
از پی توشه یکروزه دژم میبینم
اقتضای فلک سفله چنین است ولیک
هم ز نا یافتن اهل کرم میبینم
از جفای فلک سفله ستم میبینم
و آنکسانرا که بمقدار جوی نیست هنر
بیشتر با زر و با سیم و درم میبینم
عاقلانی که شکافند بتاریکی موی
از پی توشه یکروزه دژم میبینم
اقتضای فلک سفله چنین است ولیک
هم ز نا یافتن اهل کرم میبینم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶٠۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶٠۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
