هوش مصنوعی: این متن بر اهمیت توکل به خدا، طاعت و پرهیزگاری، و پذیرش تقدیر الهی تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که هرکس به خدا توکل کند، از غم‌ها رها می‌شود و هرکه با عبادت و پرهیز به درگاه او رود، شفاعت می‌یابد حتی اگر گناهکار باشد. همچنین، متن به این موضوع اشاره دارد که نیک و بد جهان از پیش مقدر شده‌اند و انسان نباید بیهوده نگران آن‌ها باشد. در پایان، شاعر توصیه می‌کند که راه تسلیم و رضا را در پیش گیریم، زیرا هیچ‌کس نتوانسته است رازهای نهان را کشف کند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق مذهبی و فلسفی موجود در متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژگان و استعاره‌های به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

شمارهٔ ۶٣٢

هر که بر حضرت دادار توکل دارد
مخلصی زود پدید آیدش از قید هموم

وانکه با طاعت و پرهیز رود بر در او
شافعش بود و بود گر چه جهولست و ظلوم

مکن اندیشه بیهوده ز نیک و بد کار
که بد و نیک جهان هست یکایک محتوم

طالع ار سعد و گر نحس بفرمان ویست
نبرد ره بقضا معتقد رمل و نجوم

بودنی عاقبت الامر بباشد لیکن
هر یکی را اجلی باشد و وقتی معلوم

هر کسی را ز پی کار دگر ساخته اند
دست داود کند آهن و پولاد چو موم

راه تسلیم و رضا گیر که نگشود کسی
گر چه کوشید بسی پرده سر مکتوم

سخن ابن یمین گوش تو گر بنیوشد
شود آکنده صدف وار بدر منظوم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶٣١
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶٣٣
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.