گفتند چو هست رزق مقسوم
زحمت چه کشی ز بهر جستن

گفتم که بلی ولی ازین پیش
گشتست حواله گه معین

روزی یکی بمصر و شامست
و آن دگری بروم و ارمن

از بنده مبین تو این تکاپوی
کین حکم خدای راند بر من

بی هیچ شکی نفاذ یابد
حکمی که کند خدای ذوالمن