هست کار سعادت دنیا
راست همچون مناره برفین

آفتاب تموز حادثه ها
برگشاده برو- ز تاب کمین

در تزلزل بنای ارکانش
دل برو کی نهند اهل یقین

ناگهانی ز هم فرو ریزد
که امید ثبات دارد ازین

هر کرا آز پیشوائی کرد
باز نشناخت مهر چرخ از کین

هر زمانش زبان حرص کند
آیتی دیگر از هوا تلقین

ما و یاری و کنج عافیتی
که همینست و بس بهشت برین

اینسخن باور از نمیداری
خیز و رنجه شو و بیا و ببین

زانگروهی که سخره شهرند
تا بدانی که نیست ابن یمین