هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز است که در آن شاعر به ستایش پادشاه (شهنشاه) می‌پردازد و خود را به عنوان بنده‌ای وفادار و عاشق او معرفی می‌کند. شاعر از وفاداری خود سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که همیشه در خدمت پادشاه باشد و از چشم بد دوری جوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم پیچیده و استعاره‌های ادبی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به دانش ادبی و بلوغ فکری دارد. همچنین، مفاهیم تاریخی و فرهنگی مطرح شده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

شمارهٔ ٧١۵

ای شهنشاهی که ترک آسمان بندد کمر
از برای بندگی کمترین هندوی تو

بر مثال استره سر در شکم پنهان کند
روزگار آنرا که جوید نقص یکتا موی تو

کمترین بندگان ابن یمین کز اعتقاد
هست و خواهد بود دایم معتکف در کوی تو

چون بامیدی که بیند طلعت میمونت را
هر صباحی میشتابد همچو دولت سوی تو

کی روا باشد که دربان نیکخواهی را چو او
دور دارد بر مثال چشم بد از روی تو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٧١۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧١۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.