هر که از طاعت بسیار در افتاد بعجب
چون عزازیل شود مستحق لعن و تفو

گر ته طاعت ما را که گنه چاک ز دست
سهل باشد کندش تو بیک لحظه رفو

هر گناهی که کند بنده خداوندش اگر
نکند عفو مر او را نتوان گفت عفو