ای کریمی که مادر ارکان
چون تو فرزند راد نازاده

دست گوهر فشانت درگه جود
از کرم داد مکرمت داده

کی توان گفت ابر چون کف تست
عقل داند گهر ز بیجاده

حال خود عرضه میکنم بر تو
ای کریم جواد آزاده

باده من بنده را بقرض انداخت
کز جهان باد منقرض باده

گر خلاصم دهی ز دست غریم
گردد اسباب عیشم آماده

قافیه گر چه دال خواهد شد
بعد ازین ما و روی سجاده