هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از طمع و کرم سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که میوه‌ای که از لطف الهی به‌دست می‌آید، ظاهری زیبا دارد اما درون آن ممکن است مانند دانه‌ای درون شیشه باشد. شاعر بیان می‌کند که با وجود زیبایی، از خون دل دیگران نخواهد خورد و خوشا به حال کسی که این کار را پیشه خود نکند. همچنین، اشاره می‌شود که قدرت این خون اگر به روباه برسد، او را مانند شیری در بیشه می‌کند. در پایان، شاعر تأکید می‌کند که این موهبت فقط به افراد بزرگوار داده می‌شود و از کسانی که مانند تیشه به سوی خود می‌کشند، دوری می‌جوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
شمارهٔ ٧۶٣
طمع ابن یمین چیست ز کرم کرمت
خود بدانی چو در آن صرف کنی اندیشه
هست آن میوه که از لطف بود چهره نمای
دانه از باطن او همچو پری از شیشه
با همه لطف که دارد نخورم خون دلش
خرم آنکس که کند خوردن خونش پیشه
قوت خونش اگر در تن روباه رود
شیر گیری کند ار روی نهد در بیشه
ندهد این بجز آن راد که چون رنده بود
دور باد آنکه ترا شد سوی خود چون تیشه
خود بدانی چو در آن صرف کنی اندیشه
هست آن میوه که از لطف بود چهره نمای
دانه از باطن او همچو پری از شیشه
با همه لطف که دارد نخورم خون دلش
خرم آنکس که کند خوردن خونش پیشه
قوت خونش اگر در تن روباه رود
شیر گیری کند ار روی نهد در بیشه
ندهد این بجز آن راد که چون رنده بود
دور باد آنکه ترا شد سوی خود چون تیشه
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ٧۶٢
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
