ایدل ز پی جهان چه پوئی
وز زحمت جسم و جان چه جوئی

گر خار بگیردت سر دست
بگذر ز گل ایفلان چه بوئی

رو دست تهی چو گربه می لیس
چون سگ پی استخوان چه پوئی

چون بر تو نفس همی شمارند
بی فکر مگو هر آنچه گوئی

رو پرده دل بشوی ایشیخ
این خرقه و طیلسان چه شوئی