قطب سپهر مکرمت ای یافته دلم
از جود تو چو ذره ز خور تاب زندگی

بر من که مرده بودم از احداث روزگار
مهرت گشاد بار دگر باب زندگی

در خشکسال مکرمت ابر سخات زد
بر تاب آتش جگرم آب زندگی

باز آر از آنشراب کهن شربتی بجام
کآنست رکن اعظم اسباب زندگی

گر اهتمام لطف تو نبود گسسته دان
از خیمه وجود من اطناب زندگی