مرا گفتند جمعی مهربانان
چو دیدندم ز غم در اضطرابی

که خوش میباش کز دوران گیتی
عمارت باز یابد هر خرابی

کشیدم از جگر آهی و گفتم
بدان صاحبدلان نیکو جوابی

چه سود آنگه که ماهی مرده باشد
که باز آید بجوی رفته آبی