هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از ابن‌یمین، شاعر فارسی‌زبان، درباره عشق حقیقی و رهایی از تعلقات دنیوی و مجازی است. شاعر از گذر از دنیا و آخرت سخن می‌گوید و بر یاد دوست (معشوق حقیقی یا خدا) تأکید دارد. او از جلال و کمال پروردگار می‌گوید و ذرات جهان را حجاب جمال او می‌داند. در ادامه، از وعده‌های معشوق و عزم سفر عاشقان سخن می‌راند و در پایان، عشق را تنها حقیقت موجود معرفی می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند گذر از دنیا و آخرت نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ١١ - مخمس

تا چند عمر خود به جوانان به سر کنیم
من بعد ما ز عشق مجازی حذر کنیم

در سینه هر چه هست ز غیرش به در کنیم
ای دل! بیا ز دنیی و عقبی گذر کنیم
با یاد دوست از همه قطع نظر کنیم

آن قادری که خیل ملک از جلال اوست
چندین هزار گوی و مگوی از سئوال اوست

ارض و سما و عرش ز وصف کمال اوست
ذرات کاینات حجاب جمال اوست
آهی کشیم و آنهمه زیر و زبر کنیم

آن پیر پاک در صدف اینچنین بسفت
ذکر حدیث لعل ترا در دلش نهفت

هجر ترا کشید به هر کس سخن نگفت
گفتم که چیست حال منت تا ابد بگفت
با وعده‌ی وصال ترا در بدر کنیم

با ما ز لطف خویش سفر وعده کرد یار
نقد صفا ز نخل ثمر وعده کرد یار

یک حرف ازآن دو لعل شکر وعده کرد یار
دیدار خود به ملک دگر وعده کرد یار
خیزید عاشقان همه عزم سفر کنیم

در راه دوست این همه سوز و گداز چیست؟
مستغرق جمال ترا از نماز چیست؟

اندر نماز عشق مجازی نیاز چیست؟
ابن یمین حکایت دور و دراز چیست؟
عشقست هر چه هست، سخن مختصر کنیم.
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: مسمط مخمس
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ١٠ - مستزاد
گوهر بعدی:شمارهٔ ١٢ - وله ترکیب در مرثیه فوت مولانا بهاءالدین و تاریخ فوت او
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.