هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که به زیبایی‌های طبیعت، شراب، عشق و معشوق می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌های گلشن، لب دلدار، و حالات عاشقانه سخن می‌گوید و از مفاهیمی مانند جان باختن از عشق، لطافت معشوق، و شراب فرحبخش یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌هایی به شراب و مستی دارد که مناسب سنین بالاتر است.

شمارهٔ ١٠ - مستزاد

با جمع بتان صحبت سنگین چه خوش آید
در گلشن زیبا

در کاسه زر باده رنگین چه خوش آید
همچون گل رعنا

گر یار ز رخ پرده بر انداخته باشد
از غایت لطفش

جان باختن از عاشق مسکین چه خوش آید
در وقت تماشا

دیدن به جمالی که بهست از گل صد برگ
از روی لطافت

با لاله و نسرین و ریاحین چه خوش آید
در جانب صحرا

لعل لب دلدار شرابیست فرحبخش
در میکده عشق

بیهوش از آن شربت شیرین چه خوش آید
بی ساغر صهبا

چون مردمک دیده ی من خال رخ یار
آن نقطه ی جانم

در حلقه‌ی آن طره ی مشکین چه خوش آید
و آن مایه ی سودا

قطرات سرشکی که سحر دیده ی ما ریخت
از عین ندامت

پرتو زده بر چرخ چو پروین چه خوش آید
در عالم بالا

گر یار کند ناز کشد ابن یمین را
از تندی خوی اش

و آنهم چه نکو باشد اینهم چه خوش آید
زان شوخ دلارا
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: مستزاد
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٩ - مستزاد
گوهر بعدی:شمارهٔ ١١ - مخمس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.