هوش مصنوعی:
شاعر به معشوق می‌گوید که چهره‌اش مانند ماه زیباست، اما خط سیاه (احتمالاً اشاره به مو یا خال) بر آن زیبایی نمی‌افزاید. معشوق پاسخ می‌دهد که او را لاله‌رخ (دارای چهره‌ای سرخ مانند گل لاله) خطاب نکند، چرا که بخشی از لاله نیز سیاه است (احتمالاً اشاره به مرکز سیاه گل لاله).
رده سنی:
15+
این متن یک شعر کلاسیک فارسی است که نیاز به درک نسبی از استعاره‌ها و تشبیهات ادبی دارد. همچنین، مفاهیم عاشقانه و ظرافت‌های کلامی آن برای مخاطبان با تجربه‌ی ادبی بیشتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۱۹۷
گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست
لیکن رقم سیاه بروی نه بهست
گفتا که چنین مگوی من لاله رخم
آخر نه که پاره ئی ز لاله سیهست
لیکن رقم سیاه بروی نه بهست
گفتا که چنین مگوی من لاله رخم
آخر نه که پاره ئی ز لاله سیهست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
