هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از غم و اندوه ناشی از دوری معشوق می‌نالد و بیان می‌کند که حتی صبح امیدش نیز مانند شام از غم او تاریک است. او از دلتنگی و رنجی می‌گوید که با نوشیدن شراب (نمادین) به خون تبدیل شده و مدام از غم معشوق می‌نوشد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مضامین عاشقانه‌ای است که با غم و اندوه عمیق همراه است و درک آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند 'خون خوردن' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا سنگین باشد.
شمارهٔ ۵۷۴
ای صبح امید من چو شام از غم تو
هرگز نزدم دمی بکام از غم تو
گر بیتو میی میخورم از دلتنگی
خونیست که میخورم مدام از غم تو
هرگز نزدم دمی بکام از غم تو
گر بیتو میی میخورم از دلتنگی
خونیست که میخورم مدام از غم تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
