۸۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۴ - ایضاً

چیست آنجنس کو بجنبش طبع
از بلندی کشش کند بمغاک

جسم دیگر چو ضم شود با او
سالم از نقص و از معایب پاک

هر دو با یکدگر روان گردند
پای بر داشته ز مرکز خاک

همچو شعر بلند ابن یمین
از زمین سرکشیده بر افلاک

ور ز هم بگسلند هر دو فتند
بحضیض سمک ز اوج سماک
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳ - ایضاً
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵ - ایضاً له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.