هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف یک شیء یا موجود عجیب و غریب می‌پردازد که دارای ویژگی‌های متناقض و رمزآلود است. این موجود دو سر و یک دهان دارد، اما دندان و زبانی ندارد. بدون روح و روان است اما کارهایی انجام می‌دهد و ذکری دارد. شاعر از خواننده می‌خواهد که در مورد این موجود فکر نکند زیرا بدون روح و روان است و نمی‌تواند کاری انجام دهد.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم انتزاعی و رمزآلود است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، نیاز به تفکر و تحلیل دارد که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۱۳ - ایضاً
آمد بر من خادمکی همچو دو پیکر
ز آهن زده بر خود گرهی سخت میانش
دارد دو سر و یک دهن اما دهنش را
نی رسته دندان بوی اندر نه زبانش
وین طرفه که بی آنکه نماید سر دندان
پاره کند آنرا که در آید بدهانش
بی روح و روانست ولی کار بری جلد
دارد ذکر اما کس و کونست عیانش
تا در نکنی در کس و کون وی انگشت
در کار نیاید تن بی روح و روانش
ز آهن زده بر خود گرهی سخت میانش
دارد دو سر و یک دهن اما دهنش را
نی رسته دندان بوی اندر نه زبانش
وین طرفه که بی آنکه نماید سر دندان
پاره کند آنرا که در آید بدهانش
بی روح و روانست ولی کار بری جلد
دارد ذکر اما کس و کونست عیانش
تا در نکنی در کس و کون وی انگشت
در کار نیاید تن بی روح و روانش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲ - چیستان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴ - ایضاً
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
