هوش مصنوعی: این متن یک شعر کلاسیک فارسی است که در مدح و ستایش شخصی به نام غیاث‌الدین سروده شده است. شاعر با استفاده از تصاویر و استعارات زیبا، فضایل و ویژگی‌های برجسته‌ی او را برمی‌شمارد، از جمله خردمندی، عدالت، و نقش او در برقراری نظم و امنیت در مملکت. همچنین، شاعر به اهمیت احسان و نیکی اشاره می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که به جایگاه والای این شخصیت احترام بگذارد.
رده سنی: 16+ این متن به دلیل استفاده از زبان و اصطلاحات ادبی پیچیده و کهن، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسالانی مناسب است که با شعر کلاسیک فارسی آشنایی دارند. درک عمیق معانی و استعارات موجود در متن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.

شمارهٔ ٧۵ - قطعه ملمع

فدیتک صاحبی بلغ سلامی
الی غیث الندی غوث الانام

غیاث الدین که از بهر تفاخر
کند مستوفی چرخش غلامی

له فی المعضلات صفاء رای
کنور الشمس فی جنح الظلام

ز نظم کلک او گشتست آمن
عقود مملکت از بی نظامی

تزاحمت الافاضل فی ذراه
وهل عذب یکون بلا ازدحام

بگوی آن مرکب موعود گوئی
برون شد از جهان از تیز کامی

رعاک الله ان الخلف شین
فلاتر کن الی خلف الکلام

ز من یک بیت تضمین کرده بشنو
که بادی تا ابد در نیکنامی

اذا ابدئت بالاحسان تمم
فما الاحسان الا بالتمام
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٧۴ - ایضاً
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧۶ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.