۱۳۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ٧٧ - ایضاً ملمع

خداوندا بحق ان کرامت
که ما را در ازل کردی گرامی

بنزدیک ملایک نفس ما شد
بتعلیم اسامی از تو سامی

ز ما نا دیده اسحتقاق احسان
لقد اعطیتنا فوق المرام

مرا کافتاد عقد صحت ذات
ز دستان فلک در بی نظامی

ز لطف خود بدینمعنی نگه کن
و بدل حال سقمی بالسلام

اذا أبدئت بالاحسان تمم
فما الاحسان الا بالتمام

بنام نیک نیزم هم بمیران
بود عمر مخلد نیکنامی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ٧۶ - قطعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ٧٨ - ایضاً
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.