۱۷۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۵ - در وصف کاخ

ای حریم حرمت یزدانی
وی نهاد لطفت جسمانی

از نکوئی دوم فردوسی
وز بلندی شرف کیوانی

خوشتر از کارگه ار تنگی
برتر از بارگه رضوانی

منزل معدلت و انصافی
معدن مکرمت و احسانی

نسختیئی ز بهشت باقی
داده تشریف سرای فانی

مجلس عشرت را بنیادی
کعبه بخشش را ارکانی

سقف مرفوع ز تو سر گردان
بیت معمور ز تو زندانی

پیش خاک تو بروزی صد بار
چرخ بر خاک نهد پیشانی

ای بتحقیق مقام محمود
وی بانصاف بهشت ثانی

فارغ از نایبه گردونی
ایمن از حادثه دورانی

از نکوئی چون سپهری مطلق
وز خوشی باغ ارم را مانی

درنیاید ز درت محنت و غم
ره نیابد بسویت ویرانی

طیره از ساحت تو رنگ فلک
خیره از طرز تو طبع مانی

هست بر درگهت بهر شرف
چرخ را آرزوی دربانی

داده ایام ترا منشوری
بهمه نعمت جاویدانی

هرگز این جای مبادا خالی
از می و مطرب و از مهمانی

بر تو آراسته ربع مسکون
بتو افروخته آبادانی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۴ - در مدح رکن الدین مسعود
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۶ - در مدح قوام الدین ابوالفتوح
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.