هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر به پرستش معبودی بی‌همتا می‌پردازد و از رنج‌های دنیوی و ناامیدی‌های خود سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که بدون حضور معبود، زندگی برایش تلخ و ناامیدکننده بوده و هر شادی و خنده‌ای دروغین به نظر می‌رسد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، لحن غمگین و ناامیدانه‌ی شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان جوان نامناسب باشد.
شمارهٔ ۵۸ - قسم بمعبود
بمعبود بیچون که چون گفت کن
ز کتم عدم جان زمین بوس کرد
که بی طلعت تو درین چندگاه
همی بخت بد بر من افسوس کرد
دل ار شادیی داشت تلبیس بود
لب ار خنده کرد ناموس کرد
ز کتم عدم جان زمین بوس کرد
که بی طلعت تو درین چندگاه
همی بخت بد بر من افسوس کرد
دل ار شادیی داشت تلبیس بود
لب ار خنده کرد ناموس کرد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷ - خدمت رکن الدین
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۹ - تشریف
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
