درباره جمال‌الدین عبدالرزاق

جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی شاعر سدهٔ ششم هجری بود (درگذشته به سال ۵۸۸ هجری قمری). او از بنیانگذاران سبک عراقی به شمار می‌رود. فرزند وی کمال‌الدین اسماعیل نیز از شاعران بزرگ ایران زمین است.
وی در اصفهان زاده شد اما به آذربایجان نیز سفر کرد و گویا در نقاشی نیز دست داشته و با خاقانی شروانی و انوری و ظهیر فاریابی و رشید وطواط مکاتبه و مشاعره می‌کرده است. او مداح حکمرانان سلجوقی و آل خُجند بود و در اصفهان می‌زیست.

آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
شمارهٔ ۱ - تقاضای کاه شمارهٔ ۲ - آفتاب راد نیست شمارهٔ ۳ - لغز شمشیر شمارهٔ ۴ - شکایت از دوری شمارهٔ ۵ - کمال الدین محمود شمارهٔ ۶ - نکوهش فرستنده شراب بد شمارهٔ ۷ - اشتیاق بلقای دوست شمارهٔ ۸ - نیز هم شمارهٔ ۹ - مدحت بی نعمت شمارهٔ ۱۰ - ذم عجب و کبر شمارهٔ ۱۱ - تواضع شمارهٔ ۱۲ - تکذیب حاسدان شمارهٔ ۱۳ - شوق حضور شمارهٔ ۱۴ - شکایت از حرمان شمارهٔ ۱۵ - شکوه از درد چشم شمارهٔ ۱۶ - تقاضای رسم شمارهٔ ۱۷ - تقاضا شمارهٔ ۱۸ - تقاضا شمارهٔ ۱۹ - هنر و حرمان شمارهٔ ۲۰ - فرق میان دشمن و دوست شمارهٔ ۲۱ - وجود حاضر و غایب شمارهٔ ۲۲ - پیام بیار شمارهٔ ۲۳ - خوش بودن با ناخوشی شمارهٔ ۲۴ - قناعت شمارهٔ ۲۵ - مرد از عقل محترم است شمارهٔ ۲۶ - پیری شمارهٔ ۲۷ - موی سپید شمارهٔ ۲۸ - خرابی بن و خلل سقف شمارهٔ ۲۹ - پوزش و سپاس شمارهٔ ۳۰ - شیشه آب شمارهٔ ۳۱ - قاروره بیمار شمارهٔ ۳۲ - آب بجای می شمارهٔ ۳۳ - اشتیاق شمارهٔ ۳۴ - ذم زاد بوم شمارهٔ ۳۵ - طالع شمارهٔ ۳۶ - تکیه بدنیا شمارهٔ ۳۷ - آدمی و دنیا شمارهٔ ۳۸ - تهنیت عید شمارهٔ ۳۹ - زاده سپاهان شمارهٔ ۴۰ - جواب مجدالدین همگر شمارهٔ ۴۱ - سپاس شمارهٔ ۴۲ - عذر تقصیر خدمت شمارهٔ ۴۳ - این قطعه از دیگری است در مدح جمال الدین شمارهٔ ۴۴ - جواب مجیر بیلقانی شمارهٔ ۴۵ - آری شود ولیک بخون جگر شود شمارهٔ ۴۶ - غم خان و مان شمارهٔ ۴۷ - خوان از خون شمارهٔ ۴۸ - کیفر مجیرالدین بیلقانی در هجای اصفهان شمارهٔ ۴۹ - صائم الدهر شمارهٔ ۵۰ - خطاب بصدرالدین شمارهٔ ۵۱ - مولانا ترازوست شمارهٔ ۵۲ - ترهات شمارهٔ ۵۳ - عشوه و تمویه شمارهٔ ۵۴ - فضل خواجه شمارهٔ ۵۵ - عاقل شمارهٔ ۵۶ - خامه و خط شمارهٔ ۵۷ - خدمت رکن الدین شمارهٔ ۵۸ - قسم بمعبود شمارهٔ ۵۹ - تشریف شمارهٔ ۶۰ - برد نشابوری شمارهٔ ۶۱ - جبه و دستار شمارهٔ ۶۲ - اسراف مکن شمارهٔ ۶۳ - ذکر خیر بعد از مرگ شمارهٔ ۶۴ - مجدالدین شمارهٔ ۶۵ - دوری شمارهٔ ۶۶ - وظیفه شمارهٔ ۶۷ - شیخ ابوعامر شمارهٔ ۶۸ - دروغ شمارهٔ ۶۹ - صبر شمارهٔ ۷۰ - اسبک شمارهٔ ۷۱ - شوق شمارهٔ ۷۲ - مقتدایان شهر شمارهٔ ۷۳ - سهل ممتنع شمارهٔ ۷۴ - باد صبا شمارهٔ ۷۵ - شمسه نرگس شمارهٔ ۷۶ - خدایگان شریعت شمارهٔ ۷۷ - ذم زاد بوم شمارهٔ ۷۸ - مغز معنی شمارهٔ ۷۹ - انقلاب اصفهان شمارهٔ ۸۰ - خوان خواجه شمارهٔ ۸۱ - نان تهی و نام نکو شمارهٔ ۸۲ - پاس راز شمارهٔ ۸۳ - شهر پر آشوب شمارهٔ ۸۴ - مجیرالدین بیلقانی در مدح جمال الدین گفته شمارهٔ ۸۵ شمارهٔ ۸۶ - بحث علمی شمارهٔ ۸۷ - شهر اصفهان شمارهٔ ۸۸ - شهر گنجه شمارهٔ ۸۹ - بنده نوازی شمارهٔ ۹۰ - مرگ شمارهٔ ۹۱ - راست گوئی شمارهٔ ۹۲ - غفلت شمارهٔ ۹۳ - فتلق سعددین شمارهٔ ۹۴ - تقاضای کاه شمارهٔ ۹۵ - دوری از خدمت شمارهٔ ۹۶ - انتظار شمارهٔ ۹۷ - قهرمان شریعت شمارهٔ ۹۸ - عدل شمارهٔ ۹۹ - بزرگی در اصل شمارهٔ ۱۰۰ - دو خواجه تاش شمارهٔ ۱۰۱ - یخ بندی طبع شمارهٔ ۱۰۲ - خواجه غافل شمارهٔ ۱۰۳ - سوزیان شمارهٔ ۱۰۴ - دوری شمارهٔ ۱۰۵ - خلعت خاص شمارهٔ ۱۰۶ - نان بزر شمارهٔ ۱۰۷ - یکباره بکش شمارهٔ ۱۰۸ - در بسته شمارهٔ ۱۰۹ - ترک هجا شمارهٔ ۱۱۰ - نفاق و بخل شمارهٔ ۱۱۱ - پیری شمارهٔ ۱۱۲ - مردم سپاهان در زمان پیش شمارهٔ ۱۱۳ - حرمت پدر و مادر شمارهٔ ۱۱۴ - دل برده شمارهٔ ۱۱۵ - قطعه شمارهٔ ۱۱۶ - روزگار کرم شمارهٔ ۱۱۷ - عقل بیدار شمارهٔ ۱۱۸ - قسم شمارهٔ ۱۱۹ - پادشاه شریعت شمارهٔ ۱۲۰ - مشورت شمارهٔ ۱۲۱ - تعزل شمارهٔ ۱۲۲ - شکر تشریف شمارهٔ ۱۲۳ - پوستین شمارهٔ ۱۲۴ - کام دل شمارهٔ ۱۲۵ - تحفه شمارهٔ ۱۲۶ - آل پیغمبر شمارهٔ ۱۲۷ - خواهش کارد شمارهٔ ۱۲۸ - خاطر وقاد شمارهٔ ۱۲۹ - غله شمارهٔ ۱۳۰ - رسم شمارهٔ ۱۳۱ - دعا و ثنا شمارهٔ ۱۳۲ - هجو گفتن شمارهٔ ۱۳۳ - شیشه می شمارهٔ ۱۳۴ - فراق شمارهٔ ۱۳۵ - موی سپید شمارهٔ ۱۳۶ - هجای روا شمارهٔ ۱۳۷ - مدیح شمارهٔ ۱۳۸ - شادی و غم شمارهٔ ۱۳۹ - مزبله دیو شمارهٔ ۱۴۰ - کبر و غرور شمارهٔ ۱۴۱ - دوری شمارهٔ ۱۴۲ - پایداری شمارهٔ ۱۴۳ - نام نکو شمارهٔ ۱۴۴ - سوم چه فرمائی شمارهٔ ۱۴۵ - نکبت جهان شمارهٔ ۱۴۶ - وفا شمارهٔ ۱۴۷ - ابر کمانگیر شمارهٔ ۱۴۸ - بیچاره آدمی شمارهٔ ۱۴۹ - مرگ و سوگ شمارهٔ ۱۵۰ - در جواب رشیدالدین وطواط شمارهٔ ۱۵۱ - یک دل – بادودل شمارهٔ ۱۵۲ - دل گشا