هوش مصنوعی: متن بالا دعوتی است برای لذت بردن از زیبایی‌های طبیعت و زندگی در لحظه. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از فرصت‌های حال استفاده کند، زیرا آینده نامعلوم است. او به توصیف زیبایی‌های بهار مانند گل، نرگس و لاله می‌پردازد و از موسیقی و شادی به عنوان اسباب طرب یاد می‌کند. در نهایت، شاعر عشق را عامل اصلی شادی و تماشای زیبایی‌ها می‌داند.
رده سنی: 12+ متن از نظر محتوایی مناسب برای نوجوانان و بزرگسالان است، زیرا مفاهیم عمیق‌تری مانند زندگی در لحظه، عشق و زیبایی‌شناسی را در بر می‌گیرد. همچنین، زبان شعر ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۳

برخیز که موسم تماشاست
بخرام که روز باغ و صحراست

امروز بنقد عیش خوشدار
آن کیست کش اعتماد فرد است

می هست و سماع و آن دگر نیز
اسباب طرب همه مهیاست

گلرا چو مشاطه ماه باشد
گر جلوه کند سزد که زیباست

نرگس چو بدیده خاک روبد
نتوان گفتن که سخن رعناست

رنگ رخ لاله بس لطیفست
وانخال سیاه چشم بدراست

تاخیمه زدست در دلم دوست
ما را ز درون دل تماشاست

از خود بدرآی و شاد بنشین
کاین هستی ماست کافت ماست
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.