عشقت ایدوست مرا همنفسست
بی تو بر من همه عالم قفسست

حلقه زلف تو دل می گیرد
در شب زلف تو حلقه عسست

من ز عشق تو کجا بگریزم
کاشگم از پیش و غم تو زپسست

غم تو میخورم و میگریم
چون باشگی و غمی دسترسست

مرگ نزدیک بمن چونان شد
که میان من و او یک نفسست

هر که گوید که فلان را بنواز
گوئی از خشم فلان خود چه کسست

خشم و دشنام تو در می باید
طعنه دشمنم آخر نه بسست؟