دل من زان کسی بیغم نیابد
که آن جوید که در عالم نیابد

چرا جویم وفا از تو که هرگز
کسی حسن و وفا با هم نیابد

دلم خون شد ببوی دوستی نیک
ببد راضی است ترسم هم نیابد

نزد بر پای کس بوسی که حالی
ز دستش سیلی محکم نیابد

چه مایه شادی دل خورد آخر
ز محرومی که یک محرم نیابد

گل خوش طبع همدم با صبا هست
دهان نگشاید او همدم نیابد