هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات عمیق و پیچیده‌ی عاشقانه است. شاعر از عشق بی‌پایان، اشک‌های بی‌حساب، امیدهای بی‌ثمر و نازهای معشوق سخن می‌گوید. او از تناقضات در رفتار معشوق و احساسات خود می‌نالد و در نهایت به کوچکی دهان معشوق و گنجایش یا عدم گنجایش بوسه در آن اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه‌ی عمیق و پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ناز و نیازهای عاشقانه و تناقضات احساسی ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.

شمارهٔ ۸۴

غمت جز در دل یکتا نگنجد
که رخت عشق در هر جا نگنجد

ندانم از چه خیزد اینهمه اشک
که چندین آب در دریا نگنجد

مرا گفتی که جز من یار داری
تو دانی کاین سخن در ما نگنجد

امید وصل چون در میم گنجد
که میم آنجا همی تنها نگنجد

لبت بی زر مرا بوسی دهد نی
در او این ناز نا زیبا نگنجد

بجانی میدهی بوسی و هم خشم؟
در این سودات این صفرا نگنجد

مرا گفتی که خود ناخوانده آیم
نه در طبع تو ای رعنا نگنجد؟

زمن جان خواستی بستان هم امروز
که در تاریخ ما فردا نگنجد

ازان کوچک دهانت در گمانم
که در وی بوسه گنجد یا نگنجد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.