هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و آرزوی خود به معشوق می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ چیز در جهان به اندازه عشق به معشوق برایش ارزش ندارد. او از بیتوجهی معشوق شکایت دارد و آرزو می‌کند که حتی کمترین توجهی از طرف معشوق به او شود. شاعر همچنین از احساسات خود می‌گوید که حتی با وجود بیتوجهی معشوق، عشق او همچنان پابرجاست.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات ممکن است نیاز به تفسیر و درک بیشتری داشته باشند که مناسب سنین بالاتر است.
شمارهٔ ۹۲
این مرا در جهان نه بس باشد
که بدرد تو دسترس باشد
آرزوی من از جهان غم تست
هیچ کس را چنین هوس باشد؟
پیش تو چون سخن ز من گویند
گوئی از خشم کوچه کس باشد
بوسه زان خواهم از لبت که شکر
گه گهی طعمه مگس باشد
تو بتیغم زنی و دل گوید
کز توأم این فتوح بس باشد
که بدرد تو دسترس باشد
آرزوی من از جهان غم تست
هیچ کس را چنین هوس باشد؟
پیش تو چون سخن ز من گویند
گوئی از خشم کوچه کس باشد
بوسه زان خواهم از لبت که شکر
گه گهی طعمه مگس باشد
تو بتیغم زنی و دل گوید
کز توأم این فتوح بس باشد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
