هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و اشتیاق خود به معشوق می‌گوید و بیان می‌کند که هرچند در جستجوی اوست، اما به وصال نمی‌رسد. او از دل‌بستگی شدید به معشوق سخن می‌گوید و اینکه حتی با وجود ناامیدی، دست از عشق او نمی‌شوید. شاعر همچنین از سادگی دل خود و طمع به بوسه‌های معشوق یاد می‌کند و در پایان، از آتش عشق و فداکاری در راه معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق نافرجام و اشتیاق شدید نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۱۱۳

وصل تو نمی یابم چندانکه همیجویم
خود می نرسم در تو چندانکه همیپویم

با روی تو و خویت روز و شبم اینکارست
دل در تو همی بندم دست از تو نمیشویم

گفتی تو که باری می بین که چه میگوئی
چونین بنماندهم میدان که چه میگویم

خود ننگرد اندرمن زو بوسه طمع دارم
چه ساده دلم الحق تا از که چه میجویم

گرعشق وی آتش شد چونش بدهم برباد
ور چند ببرد آبم خاک قدم اویم
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.