هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعاتی مانند رهایی از دغدغه‌های دنیوی، امیدواری، حقیقت زندگی، بخشش، و رفتار با دیگران می‌پردازد. شاعر از خواننده می‌خواهد تا از تنگناهای زندگی رها شود، به جای انتقام، بخشش را انتخاب کند، و از تملق و رفتارهای نادرست دوری کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از ابیات نیاز به تفسیر دارند که برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۴۷

اگر رخت از جهان بیرون نهی به
ازین تر دامنان گر وا رهی به

تماشا گاه جانت بس فراخست
اگر زین تنگنا بیرون جهی به

گل امید ازینان نشکفد هیچ
اگر خار دل خود کم نهی به

چوقوت شمع هم از شمع باشد
حقیقت عمر او را کوتهی به

بگرد بید بی بر چند گردی
غرض سایه است هم سروسهی به

ز دونان سوی صاحب دولتی پوی
که تیزخواجه از ریش رهی به

تملق کن چو دشمن گشت غالب
چو درمانی ز شیری روبهی به

بهی کن گر کسی بد کرد با تو
که داند هر کسی کز بد بهی به

نباید عیبم ار چیزی ندارم
که دست سرو آزاده تهی به

زعلم و حکمتت کاری نیاید
برو هم ابلهی کن کابلهی به
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.