هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوعاتی مانند شناخت خدا، حقیقت انسان، ریا و زهد، عشق و معرفت، و شناخت نفس پرداخته است. شاعر از طریق تصاویر و استعارات عمیق، به انتقاد از ناآگاهی انسان و دوری از حقیقت می‌پردازد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از استعارات و اشارات ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۱

آدمی صورت حقست و خدا را نشناخت
که نشد آدمی و صورت ما را نشناخت

پادشاهان حقیقت ز گدا با خبرند
پادشه نیست که در ملک گدا را نشناخت

یار در خانه و ما در پی او در بدریم
دل سودا زده آنزلف دو تا را نشناخت

ذره ئی نیست که خورشید سما نیست درو
کمتر از ذره که خورشید سما را نشناخت

درد این زهد و ریا را در میخانه دواست
زاهد بی خبر از درد دوا را نشناخت

از من آید بمن آواز من از کوه ثبات
حیوانست که این صوت و صدا را نشناخت

آدمی آینه غیب نما بود جهول
کور بود آینه غیب نما را نشناخت

پیر ما خرقه بیفکند و برقص آمد و رفت
جان بی معرفت از جسم فنا را نشناخت

آفتاب ازل از مشرق دل سر زد و گل
با چنین روشنی آن نور و ضیا را نشناخت

دل سلیمان هوی نفس دنی دیو هوس
هوس دیو سلیمان هوی را نشناخت

ابروی یار هلالیست ز خورشید پدید
مفتی آن ابروی انگشت نما را نشناخت

صیقل آئینه از صورت حق با خبرست
دل در زنگ فرو رفته صفا را نشناخت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.