چرخ دو تا گشته و یکتاست عشق
یک اثرست و همه اشیاست عشق

برگ گل گلبن توحید روح
بار درخت دل داناست عشق

تشنه تر از ماست باو سلسبیل
قطره چه و جوی چه دریاست عشق

عقل چه باشد که کند درک او
عقل ضعیفست و تواناست عشق

روح که چشم همه امیدهاست
کور شد از فرقت و بیناست عشق

لشکر ملک و ملکوت وجود
کشته و افکنده و تنهاست عشق

نیست سری کو ننهد زیر پای
در بر من بی سر و بی پاست عشق

بیشتر از من برخ خوب خویش
عاشق و شوریده و شیداست عشق

در دل دلباخته باشد نهان
در سر سودازده پیداست عشق

بهر تجلی گه موسای وقت
پاکتر از سینه سیناست عشق

جذبه دل باشد و سودای سر
جذب و دلست و سر و سوداست عشق

پیشتر از کون و مکان بود و باز
پیر شد این هر دو و برناست عشق

مختم و مبدای ظهور صفات
اما بی مختم و مبداست عشق