ما جهانجوی و جهانبان دلیم
رسته از مملکت آب و گلیم

هستی خویش بغم داده و باز
از عنایات غم دل خجلیم

از ازل آمده و دهر مدار
تا ابد دمبدم و متصلیم

چه گلست اینکه ازو طینت ماست
ما به از لعبت چین و چگلیم

رسته از هستی و پیوند هوا
بسته با آن بت پیمان گسلیم

هدیه ئی نیست که مقبول شود
جان، ز جانانه خود منفعلیم

من بدل دارم و پروانه بپر
هر دو از آتش او مشتعلیم

آن سفر کرده که دل همره اوست
غیر ما نیست که دنبال دلیم

بنده مالک و مسجود ملک
آدم منتظم معتدلیم

همره ماست دو صد قافله دل
همگی بر همگی مشتملیم

همه مستغرق توحید صفا
فانی و باقی لاینفصلیم

«صفای اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir