چو سررشته خویش گم کرده ام
بعالم یکی رهبرم آرزوست

مرا خورد یکبارگی غم دریغ
به گیتی یکی غم خورم آرزوست

بسی داوریها که دارم ولیک
یکی دادگر داورم آرزوست

زر و زیور من قناعت بس است
نگویم زر و زیورم آرزوست

برای عروسان بکر سخن
یکی تازه رو شوهرم آرزوست

درین عهد ناخوش که قحط سخاست
نگویم که سیم و زرم آرزوست

نه در خاطر و دل بگردد مرا
که این اسب و آن استرم آرزوست

کزین دهر نااهل حاش الوجوه
خری حر که یک نوبرم آرزوست

بدین بی بقائی چنین زندگی
ز اسلام دورم گرم آرزوست