هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در مدح و ستایش شخصی به نام ابونصر پارسی سروده شده است. شاعر از فضایل، بزرگی و تأثیر او در دولت و جامعه سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که همیشه مورد لطف و حمایت باشد. همچنین، از تشبیه‌های زیبا مانند آفتاب، سایه، عروسان و طاووس برای توصیف عظمت او استفاده شده است.
رده سنی:
16+
این متن دارای زبان ادبی و کهن است و درک آن نیاز به آشنایی با اصطلاحات و تشبیه‌های پیچیده شعر کلاسیک فارسی دارد. بنابراین، برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است.
شمارهٔ ۱۸ - در مدح ابونصر پارسی
همای خلعت عالی فکند سایه بر آن
که آفتاب نماید ز رأی او سایه
عمید دولت ابونصر پارسی که خدا
دهد به اختر دولت ز اخترش مایه
سپهر قالب معراج و همتش به بسود
شمرد خویشتن از وی فروترین مایه
همیشه تا چو عروسان شاه طاووسان
به جلوه گاه درآیند غرق پیرایه
بقاش خواهم و اندر بقا بر او لازال
جهان به مهر چو بر طفل مهربان دایه
که آفتاب نماید ز رأی او سایه
عمید دولت ابونصر پارسی که خدا
دهد به اختر دولت ز اخترش مایه
سپهر قالب معراج و همتش به بسود
شمرد خویشتن از وی فروترین مایه
همیشه تا چو عروسان شاه طاووسان
به جلوه گاه درآیند غرق پیرایه
بقاش خواهم و اندر بقا بر او لازال
جهان به مهر چو بر طفل مهربان دایه
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷ - در مدح ابونصر پارسی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
